عیدی

عیدی...

عیدی...

انگار همین دیروز بود که باهمسرم خونه رو تمیز کردیم، بعد وسایلمونو کم کم آوردیم ، چیدیم و از زحماتمون لذت بردیم. هر دومون از کسی کمک نمیگیریم. چقدر زود گذشت ، یک سال به سرعت یک رویا گذشت و الان باید آماده رفتن باشیم... هیچ وقت خودمو انقدر وابسته و شکننده ندیده بودم، تصورم از خودم چیز دیگه ای بود ولی الان کاملاً از خودم ناامید شدم. تا نیمه های دیشب بیدار بودم و یکی یکی کارتونها رو برمیداشتم و وسایلو میذاشتم توش،بادقت دوباره چسب میزدم. تاحالا این صفحه از زندگی رو نخونده بودم،تا حالا دل کندن از علایقمو ندیده بودم حالا که این وضعیت پیش اومده در حال جون دادنم! اما حالا شیطون هم دست به کار شده و قلبمو به بازی گرفته و منو با هزار آدم ندیده مقایسه میکنه و قلبم هی حسرت میخوره. دیشب خیلی چیزا رو جمع نکردم ، خستگی مانعم شد از طرفی حواسم به غذایی که برای ناهار همسرم گذاشتم،بود. یهو چقدر مسئولیت روی دوشم افتاد. منِ نازدونه‌ی مادر که به زور بهش غذا میدادن حالا داره یواشکی میره تا کسی غصه نخوره تا کسی نگه دخترم خسته شده، تا کسی اشک نریزه برای دوریش! داره حرفاشو یکی یکی تایپ میکنه و به خورد مخاطبین مجازیش میده ولی به کسی چیزی نمیگه، داره لبخند میزنه که همسفرش نفهمه دلگیره، من از بچگیم مشکلاتمو به کسی نمیگفتم تا حل بشن یا خودم حلشون کنم غرور داشتم و دارم. البته تلفنی میگم حرفامو، ولی صدایی نمیشنوم عیدی...

۲۱اسفند ۹۴ تا ۳فروردین۹۵ در معراج شهدای اهواز خادم الشهدا بودم. به نظرم اون ده روز مفیدترین روزهای زندگیم بود. حدود ۱۸ساعت بیدار بودم و مداوم مشغول فعالیت! از انتظامات داخل معراج گرفته تا شستن سرویسهای بهداشتی. یادش بخیر روز اول که سرویس می‌شستم اصلا سرمو بالا نیاوردم که زوار منو نبینن تا از خجالت آب نشم! اما کم‌کم یخم باز شد و روزهای بعد که نوبت من می‌شد خیلی راحت چکمه و دستکش می‌پوشیدم و تی می‌کشیدم. امشب از اون شبهاست که عجیب دلتنگ اون روزهام ... روزهایی که هیچ گناهی نکردم روزهایی که وقت گناه کردن نداشتم و احساس سبکی می‌کردم. توی گوشیم یک کلیپ از خودم و رفقا دیدم مشغول شستن سرویسها... در حال لبخند اشک ریختم... به نیت همون روزها شروع به شستن سرویس خونه ام کردم. آیا خدا از من قبول میکنه؟ برای اون روزها دلتنگم از عمق وجود ... عیدی...

عیدی...

عیدی...

هر چند ممکن است در هر خانه‌ای هر زنی همانند حضرت فاطمه (س) تلاش بکند و چه بسا در برخی موارد با دشواری‌های بیشتر، لکن تلاش‌های آن حضرت در این میان ارزش ویژه‌ای دارد و سرّ آن در تفاوت انگیزه و نیت ایشان با دیگر زنان است. چون نگرش و هدف حضرت فاطمه (س) تنها جلب رضایت خدا و تقرب به او بود. لینک دلتون میخواد یادداشت روزانه ام رو راجع به خانه داری بنویسم یانه؟ :) خانوما جواب بدن عیدی...

سلام. اینم از اولین پست خانه داری،چون گفته بودید خاطرات و تجربیات خانه داری رو بذارم :) خب اول اینکه بگم شکل و محتوای پستهام عوض شده چون سیستم ندارم که بتونم عکس و فیلم بذارم و خوشگلشون کنم بعد اینکه رسالتم عوض شده و دیگه دنبال روحانی و دار و دسته اش نیستم یعنی راستش نمیخوام که باشم حال خوبمو بد میکنن الان در کمال ناباوری بیشتر دنبال مسائل مربوط به امورات منزل هستم چطوری خونمو خوشگل کنم چطوری هنر جدید یاد بگیرم یا غذای جدید بپزم ! وقتی خونه پدری بودم اعضای خانواده زیاد منو نمیدیدن مگه سر سفره یا موقع نماز، فکر نکنید که مثلا من مشغول شکافتن اتم بودمااا، نخیر! یا خواب بودم یا توی صفحات سیاسی مشغول تحلیل مطالب :| الان هم که این پستُ میذارم ساعت بیست دقیقه به دو بامداد هست که من بیدارم چون بیرون بودیم و وقت نشد ناهار فردای همسرُ بپزم و الان دارم به نیت امام رضاعلیه السلام غذا میپزم و منتظرم که پخته بشه و بذارم سرد بشه . خیلیا به من میگن نمیخوای بری سرکار؟ ولی من ترجیحم به خانه داریه، و اصلا از جواب دادن به این سوال خوشم نمیاد، توصیم به شما دخترای گل اینه که نق نزنید هرکاری میکنید برای خدا باشه،میدونم کار خونه خستگی داره مثلا خود من این موقع خواب بودم و الان اکثرشبها بیدارم و مشغول آشپزی یا شستن لباسها و اتوکشی )چون ساعت کم باری انرژی هست و یک خانم خانه دار باید حواسش به اینا هم باشه(ول عیدی...

سلام. شاید شما از دسته آدمهایی هستید که تا قبل ازدواج رویاپردازی می‌کنید مثلا اینکه کوهها را با او فتح کنید و تمام دنیا را در هشتاد روز بگردید یا اینکه هر شب با او به کافه ی همیشگی میرید و عکس میگیرید یا در اینستاگرام لایو میذارید ولی بد نیست که یک جور دیگه هم فکر کنید مثلا اینکه ممکنه همیشه هم وقت این تفریحا رو نداشته باشید یا شاید اصلا این رویاها فقط در حد رویا باقی بمونه! زندگی ورای اون تصورات رنگارنگ صفحات اینستاگرام و عاشقانه های مذهبی(الکی مثلا) هست. گاهی به روزهایی فکر کنید که باید بعد نماز صبح بیدار باشید صبحانه درست کنید ناهار و چای همسرتونو بذارید و تا شب صبر کنید ساعتها تنها باشید تا صدای زنگ خانه به صدا دربیاد. و خبری از رویاهاتون نباشه! اما اگر واقعا اهل رویاپردازی هستید خیلی ناامیدتون نکنم تنهایی خیلی به آدم درس میده و انسانو وادار میکنه که خلاق باشه و اهل برنامه ریزی. مثلا خواندن دعا،حفظ قرآن، هنرهای مختلف یا خیلی کارای دیگه رو میشه توی برنامه گنجوند و حتی وقت کم آورد. من مطمئن نیستم که اگه این کارا رو انجام بدید تا چه حد موفق میشید اما مطمئنم که اگه برای رضای خدا باشه دیر یا زود خدا براتون جبران میکنه و من امیدوارم :) پ.ن)نظردهی برای عموم آزاداست عیدی...